آواره و سایه اش در کوهی ناشناخته دیده شده اند!
۱۳۸۶ دی ۲, یکشنبه
خندیدن و لبخند زدن
هر چه جان طربناک تر و مطمئن تر میشود، آدمی به همان نسبت ، قهقهه ناب و بلند را بیشتر از یاد میبرد؛ به عکس لبخندی جاندار و روحنواز مدام بر او می جوشد؛ نشان شگفتی اش از خوشی های بیشمار و نهان مانده در بطن هستی نیک... فردریش ویلهلم نیچه
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
پیام جدیدتر
پیام قدیمی تر
صفحهٔ اصلی
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر